-
Van het Hof van Weena is bekend, dat de ridders er van uitgetrokken zijn naar verre gewesten. Dirk Beukel van Weena streed aan de zijde van Witte van Haemstede tegen de Vlamingen. Hij hielp o.a. mede Zierikzee te heroveren (1304) en, naar van hem getuigd wordt, vocht hij met zijn mannen in de voorste linies. Bij het einde van den oorlog in 1305 bracht graaf Willem de Derde, die pas zijn vader was opgevolgd en als jonker Willem in Dirk Beukel een trouwen strijdmakker gekend had, een bezoek aan het kasteel. Bij dit bezoek stond hij toe, dat het wapen van Weena met dat van Holland en Henegouwen vereenigd werd. Aldus ontstond het Rotterdamsche stadswapen met het groene veld (van Weena) en de leeuwen van het grafelijk wapen.
In 1948 werd het Stadswapen van Rotterdam door Koningin Wilhelmina vermeerderd met
Sterker door Strijd
Dirk Smits, de befaamde dichter van "De Rottestroom", heeft aan dit feit het volgende gedicht gewijd:
-
In de frissche boomenrijen,
Waer 't aloude Weena toen
Moedig praelde in 't schommelende groen,
Liet mijn spruit hare oogen weyen.
'k Zag den vierden Willem haer
Overlaen met gunste en gaven:
Hij, op heldendeugden mild,
Schonk haar meer dan eerlauwrieren
Kwam haer boezem zelf versieren
Met zijn eigen wapenschilt.
-
En dit natuurlijk allemaal n.a.v. het privilege van de Stad Rotterdam, AD 7 Juni 1340 verleend door Graaf Willem IV, uniek op het internet:
De oudste afbeelding van een wapen voor Holland dateert uit 1198 op een zegel van graaf Dirk VII. Het zegel vertoont een ruiter met voor zich een schild, waarop een leeuw. Ook op een vergelijkbaar zegel van zijn broer Willem, met afdruk uit 1205, staat een leeuw op een schild. De kleuren van het wapen zijn bekend uit 1254, op een wapenrol worden ze vermeld als zijnde een rode leeuw op een gouden veld. In dezelfde eeuw verschijnen er al afbeeldingen van de leeuw met blauwe nagels en tong.
De leeuw is verder in de loop der eeuwen niet meer gewijzigd. De leeuw werd gevoerd door alle opvolgende graven van Holland, de Staten van Holland, tijdens de Franse Tijd en ook in de vorige eeuw, waarbij het wapen zowel voor Noord- als Zuid-Holland werd gebruikt. Wel zijn er in de loop der tijd natuurlijk allerlei versieringen aan het wapen toegevoegd.
Omstreeks 1300 woedde in Vlaanderen een felle strijd, die ook voor Holland en Zeeland grote gevolgen heeft gehad. De koning van Frankrijk had een inval in Vlaanderen gedaan en dit gewest geheel veroverd. De graaf van Vlaanderen werd als gevangene naar Frankrijk gevoerd en Vlaanderen werd eigenlijk een Frans gewest, bestuurd door een stadhouder van de koning.
Nu waren in die tijd de Vlamingen onderling sterk verdeeld. De rijke burgers en ook de meeste ridders waren Frankrijk goed gezind. Zij werden de "Leliaerts" genoemd, naar de lelievaan van het Franse koningshuis. De minder aanzienlijke burgers, de ambachtslieden en de boeren, vormden de partij van de graaf. Zij schaarden zich onder de Vlaamse banier met de leeuwen en heetten daarom de "Libaerts" of "Klauwaerts" .
Toen de Franse koning en zijn vrouw in die dagen een bezoek aan Vlaanderen brachten, gaven de Leliaerts, onder wie vele schatrijke families, schitterende feesten, waar zij en hun vrouwen wedijverden in het tentoonspreiden van pracht en praal. De Franse koningin, al die luisterrijke klederen en schitterende sieraden ziende, riep uit: "Ik dacht, dat ik hier de enige koningin zou zijn, maar ik zie er wel zeshonderd".
De "Klauwaerts" hadden echter geen deel aan die luisterrijke feesten. De onderdrukking, waaraan zij van de zijde der aanzienlijken in de steden, van de ridders op het land, en van de gehate Franse stadhouder blootstonden, bracht hen tot oproer. Het sein hiertoe was de moord op duizenden Fransen te Brugge.
De Fransen werden nu uit geheel Vlaanderen verdreven. Leiders van deze opstand waren Jan Breydel en Pieter de Conync. Het spreekt vanzelf, dat de Franse koning dit alles niet ongewroken wilde laten. Hij zond naar Vlaanderen een leger, dat vooral uit ridders bestond. Dit was reeds plunderend en vernielend tot de stad Kortrijk doorgedrongen, toen het de Klauwaerts tegenover zich zag. Onder de kreet "Vlaanderen den Leeuw" vielen de Klauwaerts de ridders aan. Het werd een gruwelijke slachting voor de Fransen.
Na de strijd vond men op het slagveld honderden gouden sporen van gesneuvelde ridders. Vandaar dat die slag bij Kortrijk in 1302 de Gouden Sporenslag wordt genoemd. Bondgenoot van de Franse koning in deze strijd was Jan II, graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen, wiens oudste zoon in de slag bij Kortrijk was gesneuveld.
Na hun schitterende overwinning besloten de Vlamingen nu ook met die graaf Jan II af te rekenen. En omdat er nog altijd de oude vete was over een gedeelte van Zeeland, besloten zij daar een inval te doen. Weldra hadden ze dit gewest veroverd, op Zierikzee na, dat kloekmoedig werd verdedigd door graaf Jan's zoon Willem en door Witte van Haemstede, een zoon van Floris V.
Het volgend jaar deden de Vlamingen, geholpen door de Brabanders, een inval in Holland, dat zij op Dordrecht en Haarlem na geheel veroverden. Veel weerstand bood de bevolking niet: mogelijk kon het de Hollanders niet zo heel veel schelen, of ze nu door een Vlaamse of een Henegouwse graaf geregeerd werden. Maar spoedig werd het anders. Witte van Haemstede wist met enige getrouwen uit het belegerde Zierikzee te ontsnappen en landde in de buurt van Zandvoort. Hier plaatste hij zijn banier met de Hollandse leeuw op de duintop de Blinkert.
Der Vaderen Erf werd gered van de verovering door de Vlamingen
Witte Witte van Haemstede 's komst bracht de Hollanders in beweging.
De dappere, ridderlijke Witte van Haemstede, zoon van Floris V, kleinzoon van "Coninc" Willem II. Hem wilden ze dienen om de indringers te helpen verjagen. Honderden schaarden zich om de banier van de Hollandse Leeuw en binnen een week was er geen Vlaming meer in Holland te bekennen.
Ook de Brabanders moesten het veld ruimen en het beleg van Zierikzee werd opgebroken.
Graaf Jan stierf in 1304. Jonker Willem, de kranige verdediger van Zierikzee, volgde hem op. Deze graaf Willem III heeft zich de bijnaam van De Goede verworven.
Graaf Willem IV was een echte vechtjas. Hij trok naar Portugal om er de Moren te bestrijden, naar Pruisen om daar heidenen te beoorlogen, en in de oorlog tussen Engeland en Frankrijk trok hij partij voor de koning van Engeland. Ter afwisseling maakte hij een pelgrimstocht naar het Heilige Land, of nam deel aan tournooien. Hij maakte ruzie met Utrecht en sloeg met een leger van 1300 ridders en 30.000 krijgsknechten het beleg voor deze stad. Bisschop Jan van Arkel, die in Frankrijk vertoefde, keerde ijlings naar zijn zwaar geteisterde stad terug en wist een vrede te verkrijgen, nadat vierhonderd van de aanzienlijkste burgers, blootshoofds en barrevoets, de graaf genade hadden moeten afsmeken.
Graaf Willem IV wordt, na een belegering, de stadssleutels van Utrecht aangeboden
de hoge (!) Utrechtse delegatie mocht alleen een hemd dragen....
Intussen had Graaf Willem IV alweer nieuwe krijgsplannen. Hij wilde de Friezen gaan bestrijden en eiste van bisschop Jan van Arkel, dat deze hem vergezellen zou. Met een legertje van ridders stak hij de Zuiderzee over. Een storm sloeg de vloot uiteen en zo kwamen de schepen niet op dezelfde tijd aan de kust van Friesland. Toen maakte Graaf Willem IV een van de grootste fouten, die een veldheer maken kan: hij onderschatte zijn tegenstanders. In plaats van te wachten, tot de afgedwaalde schepen zich weer bij hem hadden gevoegd, ging hij meteen aan land en stond zodoende met een veel te kleine legermacht tegenover de onstuimige Friezen. In de strijd, die nu ontbrandde, was een nederlaag onvermijdelijk.
Graaf Willem IV, de Graaf die in 1340 aan Rotterdam stadsrechten verleende, werd gedood door een pijlschot in het hoofd.
Het Stadswapen van Rotterdam bestaat uit vier leeuwen, twee zwarte en twee rode, op een geel (goud) veld. De Rotte stroomt i.p.v. horizontaal, vertikaal door de groene band van het oorspronkelijke Weena wapen.
De traditie wil dat het oorspronkelijk Stadswapen van Rotterdam, een effen veld, waarop een verticale balk met gegolfde lijnen, overspannen door een dam, waarin men gemeend heeft een zinnebeeldige voorstelling van de Rotte met de dam waarnaar Rotterdam werd genoemd, te moeten zien, rond 1305 verrijkt is met de twee rode Hollandse leeuwen en de twee zwarte Henegouwse leeuwen.
archivaris van Rotterdam (1935 - 1961)
LINK
Maar nu even onder ons, ooit ging Archivaris Hazewinkel op zoek naar een dokument waarin bevestigd wordt dat Graaf Willem III inderdaad zijn leeuwen heeft laten toevoegen aan het oorspronkelijke Stadswapen van Rotterdam als dank voor de hulp bij Zierikzee....., niets gevonden dus...
En dus gaan we maar een sprong in de geschiedenis maken naar 1811, naar het bezoek van Napoleon aan Rotterdam:
LINK
Ter gelegenheid van het bezoek van Napoleon liet Rotterdam vergulde bronzen stadssleutels maken die aan Napoleon werden aangeboden bij de Delftse Poort
LINK
vervaardigde vergulde bronzen stadssleutels
Op onze site ook een brief geschreven ter gelegenheid van het bezoek aan Rotterdam van Napoleon: LINK
De landing van de zoon van Stadhouder Willem V in Scheveningen
de latere Koning Willem I
In 1813 werden dezelfde sleutels aangeboden aan Koning Willem I, maar dat is weer een ander verhaal: LINK, want, of het nu iets te maken had met die speciaal voor hem vervaardigde stadssleutels, Napoleon liet het Stadswapen van Rotterdam verrijken door zijn
die, naar we mogen aannemen, niet aan Koning Willem I werden getoond....
Het met de Napoleontische Keizerlijke Drie Bijen vermeerderde Stadswapen van Rotterdam
n.a.v. het bezoek van Napoleon in 1811 aan Rotterdam
Op onze site hebben we ook o.m. deze verhalen:
Uit deze verhalen halen we deze prent:
zoals het eruit zou hebben gezien rond 1400
In het verhaal Kasteel Weena Rotterdam is niet Kasteel Weena Rotterdam..... hebben we ook kennis gemaakt met Jan de Leeuw van Weenen. Jan de Leeuw van Weenen heeft een speciale schitterende site over het Hof van Weena, klik maar eens vlug op deze
en op deze site vonden we nog o.m. deze onderstaande prenten met ook een aantal wapens, voor een toelichting moet je even naar de site van Jan de Leeuw van Weenen.
