Rechts de Coolse Poort aan het Coolvest
LINK
In dit historische pand uit 1662 is nu gevestigd
Het Historisch Museum van Rotterdam
http://www.hmr.rotterdam.nl
|
Historisch Museum Rotterdam
Van flaneren tot funshoppen Op de tentoonstelling proef je de sfeer van de winkelstad Rotterdam. Winkelende mensen uit alle periodes voeren je langs ruim een eeuw shoppingcultuur. Tussen de aanlokkelijke uitstallingen zie je bijzondere hebbedingen, zoals een halve eeuw hoeden en schoenen en speelgoed uit de jaren 50 en 60 van Meyer & Blessing. De kooplust van de bezoeker wordt nog verder opgezweept met reconstructies van bijzondere Bijenkorfetalages. Wie zich dan niet meer kan inhouden kan gerust zijn: vanuit Museum Het Schielandshuis stap je zó midden in winkelstad Rotterdam.
De Hoogstraat is voor de oorlog dé straat om te zien en gezien te worden. Langs een kilometer winkels is het perfect flaneren. Rotterdam heeft in 1879 bovendien een winkelprimeur met de eerste Passage van Nederland. Voortaan kan het betere publiek droog en in stijl winkelen. Winkelparadijs Rotterdam is compleet als in 1930 de schitterende Bijenkorf van Dudok wordt geopend. Het kooppaleis van licht en lucht trekt van heinde en verre shoppers aan. Maar in mei 1940 maakt het bombardement een abrupt einde aan de winkelstad. Wederopbouw Rotterdam zou Rotterdam niet zijn als er niet al in de oorlog verrassend sierlijke noodwinkels uit het puin van de winkelstad worden gestampt. In 1953 moet je alweer in Rotterdam zijn voor de nieuwste winkelsensatie: het eerste autovrije winkelgebied van Europa. Op de Lijnbaan kun je naar hartelust winkelen zonder last te hebben van het verkeer. Vier jaar later opent een splinternieuwe Bijenkorf, die het zwaar getroffen gebouw van Dudok vervangt. De afgelopen jaren is opnieuw een golf winkelvernieuwingen over Rotterdam gespoeld. Koopgoot, Mall, Plaza en Donner maken van een dagje winkelen een belevenis op zich. Een dagje dat begint met een bezoek aan Winkelen.
|
En natuurlijk hebben we op onze site heel veel over de Bijenkorf van Dudok:
Bijvoorbeeld dit verhaal
- De Bijenkorf aan het Van Hogendorpsplein
- De introduktie van Indisch eten in de Bijenkorf van Rotterdam (1931)
-
Op onze site hebben we ook al deze verhalen over winkelen bij de Bijenkorf in Rotterdam:
Een paar karakteristieke foto's uit deze verhalen over winkelen bij de Bijenkorf in Rotterdam, mogen hier natuurlijk niet ontbreken:
Uit alle verhalen komt een beeld naar voren, als van Harrods in Londen, heel veel personeel, heel veel kijkers....
-
Vanuit een ander gezichtspunt leverde het ook een majestueus beeld op, als men voor een venster van de lunchroom boven in De Bijenkorf zat of zich op het daarboven gelegen dakterras bevond, en de Coolsingel aan zijn voeten zag liggen.
Een ongekend uitzicht, vooral tegen het einde van een winterdag, als deze boulevard zich met zijn talloze lichtjes en lichtreclames ontrolde als een flonkerend snoer van edelstenen.
De bouwkundig medewerker van de NRC, die meende dat de hartader van het Rotterdams verkeer zich vanaf deze plaats uitmuntend liet observeren, raadde de vroede vaderen van de stad daarom aan, zich hier voor het oplossen van verkeerspuzzels enige uren neer te vlijen.
voegde hij er ironisch aan toe.
Maar je wilt liever winkelen?
Kan ook, lees maar even mee dan....
In de veertiende en vijftiende eeuw was de St. Laurenskerk in onze stad het verzamelpunt der burgers. In dat groote bedehuis ontmoetten visschers en kooplieden elkander, daar borg de een zijn netten en de ander zijn zakken. Des middags, vooral bij regenachtig weer, zochten de vrouwen er hun kennissen en de kinderen hun speelkameraadjes. Want de kerk was publiek bezit en bood meer dan voldoende ruimte.
Maar de twintigste eeuw heeft voor het geslacht, dat haar beleeft een andere en gezelliger plaats van samenkomst gesticht: "De Bijenkorf". Het is daar, dat de dames elkaar vinden op het telefonisch afgesproken tijdstip. Men behoeft er, als zes eeuwen geleden in de kerk, geen genoegen te nemen met een steenen vloer en het eigen, meegebrachte houten krukje, want indien het ergens gezellig is, dan zeker wel in de theesalon of de lunchrooom van dit warenhuis, waar gemakkelijke zetels in een" rustig hoekje de vermoeidheid doen vergeten van het jagende leven. Na de thee gaat men het gebouw eens door, vindt hier en daar iets van zijn gading of bestelt de artikelen, welke men noodig heeft.
Daarbij biedt "De Bijenkorf" niet slechts de bevrediging van allerlei materieele behoeften, men gaat er niet slechts heen om levensmiddelen, kleeding, schoeisel of mode-artikelen te koopen, zich te laten kappen of er thee te drinken. Tot dit alles biedt het' warenhuis de gelegenheid, ja, de prettigste gelegenheid, maar zoo goed als men in de verschillende afdeelingen een permanente tentoonstelling zien kan van al het vele, dat de fantasie en het vernuft des menschen heeft gecreeerd, zoo goed vindt men er een uitgebreide leesbibliotheek in zes talen, omvattende 45.000 boekdeelen, waaruit men kiezen kan, welke lectuur men wenscht voor ontspanning of ontwikkeling.
Zoo vervult "De Bijenkorf" een zending in onze groote moderne stad. Haar taak is groot en veel omvattend, want allereerst leidinggevend. De smaak van het publiek kan ze veredelen en leiden, haar behoeften op gepaste wijze bevredigen, zooals het schier nergens elders mogelijk is.
Men zie persoonlijk bijv. den kinderkapsalon om tot de overtuiging te komen, dat paedagogie en kennis van de kinderpsyche daar op gelukkige wijze samengaan; met het zakenbelang. Het kind, dat bang is voor vreemden, komt in dit milieu in zijn eigen wereldje en vergeet binnen twee minuten de vreeselijke ervaring van haarknippen. Want daar staat een beer of een olifant, op wiens breeden rug hij mag gaan zitten - neen, daar staat een auto! Ginds ligt een bal en daar staat een zacht wollen haasje te luisteren met de ooren gespitst. De geheele wand is beschilderd met sprookjesachtige scenes uit het dierenleven, gebeurtenissen, bij het opmerken waarvan de heldere kinderoogen gaan glanzen van verrukking en die zóó reëel zijn geschilderd, dat herhaaldelijk een mollig handje ernaar wordt uitgestrekt. Neen, de ouders, die de domheid begingen, hun kinderen in dit paradijs te brengen, zullen wel spoedig van hun kroost leeren, dat "De Bijenkorf" nog iets geheel andersoortigs is dan een winkel op groote schaal.
Voor degenen, die in het buitenland allerlei artikelen hebben leeren kennen, waarvan het te onzent altijd heette: "Hier vindt je zooiets niet", heeft "De Bijenkorf" een verrassing in haar enorm groote levensmiddelen-afdeeling. Men vindt daar in die zaal, welke uit louter tegeltjes en marmer lijkt te zijn opgebouwd, niet slechts allerlei huishoudelijke artikelen, welke de vrouw des huizes op elk oogenblik kan noodig hebben, doch ook die vleesch- en vischsoorten, die confituren en conserven, zulke cake's en biscuits, waarvan de eenvoudige burger den naam nooit hoorde en die een: "Ha, eindelijk!" ontlokken aan den bereisden vaderlander.
"Nergens kun je dit of dat vinden," heeft hij altijd gezegd, maar nu vindt hij hier, wat hij zoo graag ook zijn familie-leden had willen laten proeven: Noorsche visch, Zweedsch brood, straffe Engelsche "sweet pickle's", etc. etc. O, hij behoeft er in 't geheel niet naar te zoeken.
Hier, op de levensmiddelen-afdeeling schijnt de permanente tentoonstelling der andere afdeelingen te worden voortgezet, maar ze gelijkt hier tevens een gematerialiseerde lofzang op het beloofde land. Torenhooge stapels bussen groenten vormen pyramiden, Schweizer kazen van enorme afmetingen zien er uit als niet te versjouwen molensteenen.
Wie hier koopt is - hoe kan het anders - altijd tevreden.
De concentratie tenslotte is een belangrijk voordeel, hetwelk het warenhuis "De Bijenkorf" te bieden heeft aan de Rotterdammers en aan hen, die van buiten komen om in de stad inkoop en te doen. In één gebouw kan men zoo goed als alle artikelen bijeen vinden, welke men behoeft; men kan er buitendien nog zich laten kappen of scheren, boeken leenen uit de bibliotheek, rustig patronen en modellen kiezen voor de kleeding, gebruik maken van de voordeelen van het postkantoor en tenslotte uitrusten en kennissen ontmoeten in de lunchroom of den theesalon.
Het in felle zon of hevige regen straat-in straat-uit loopen van de eene etalage naar de andere, is in "De Bijenkorf" vervangen door een prettige wandeling binnenshuis langs en door de vele"afdeelingen, waar men de goederen vlak voor zich vindt in een sorteering als nergens elders. De permanente expositie is daarbij niet alleen een attractie voor belangstellenden, doch tevens een zeer leerzame bijdrage tot de verruiming van het inzicht en de vermeerdering der kennis.
En dan nu, dankzij het Historisch Museum van Rotterdam, kunnen we, via hun tentoonstelling, eindelijk ook eens de sfeer gaan proeven!!
Kortom, een geweldig initiatief van het Historisch Museum van Rotterdam!!
En dan toeval of niet, heel recent kregen we de volgende zeer waardevolle reaktie:
Hulde voor jullie prachtige site! Ik ben zelf de zoon van een van Rotterdams stadsbouwmeesters, dus weet sowieso veel van de geschiedenis van Rotterdam, maar in mijn huidige hoedanigheid van geschiedenisleraar heb ik erg veel aan het oneindige materiaal dat jullie zo genereus aan ons allen ter beschikking stellen.
Mijn vader was, eerst onder van Traa vanaf 1954, later Fokkinga, en tot 1990 onder Riek Bakker Chef van het district centrum.
Aan hem hebben we enige bagger te danken: zoals de Coolse Poort, het Maritiem museum, het Potlood, maar... hij was wel degene die Piet Blom z'n kans gegeven heeft voor de Kubuswoningen, de nieuwe bibliotheek geinitieerd heeft, de herbouw van de Unie, Plan C/Oude Haven, Waterstad, en nog veel meer.
Erkentelijk ben ik hem vooral voor zijn lumineuze idee het poortje van het Coolsingelziekenhuis te laten staan, en de Plataan.
Spijt had hij aan het eind van zijn carriere vooral van de sloop van de oude Bijenkorf: was absoluut onnodig, verkeer had er onder door gekund, en er was een fraai herstelontwerp van Dudok.
Nou: ik heb nog jaren te gaan om jullie site helemaal uit te pluizen; mijn bejaarde moeder is er ook fan van.
Erg leuke verhalen, en erg accurate stadsbeschrijvingen.
Ga zo door!
Met vriendelijke groeten, Bas van Zwienen
Echt tot slot, ook nog dit citaat uit o.m. dit verhaal
Verwoeste stad, 1951
brons, hoogte 2,50 m
De directie van de Bijenkorf besloot het beeld aan de stad Rotterdam te schenken en opende onderhandelingen met de beeldhouwer. Als plaats van opstelling werd de kop van de Leuvehaven vastgelegd. De gemeente aanvaardde de schenking met graagte. De kosten zouden geheel voor rekening van de Bijenkorf zijn, op de sokkel na, die niet meer dan ƒ 24.500 hoefde kosten.
De Belastingdienst werkte mee: er hoefden geen invoerrechten worden betaald over het beeld, dat in Frankrijk gegoten zou worden.
Het bombardement van 14 mei 1940 verwoestte tweederde van het gebouw, dit gedeelte werd nooit meer opgebouwd, want de Gemeente Roterdam had ineens andere plannen met het stuk grond waar de Bijenkorf ooit van harte welkom was geheten.
Alles rondom de Karrensteeg etc was al weg en de Gemeente wilde nu graag een venster op de rivier creeren en daarvoor stond het Bijenkorfse Dudok gebouw gewoon in de weg.
Het is nu niet meer voor te stellen, als je het huidige "plein" op de hoek van de Blaak en de Oude Binnenweg kent, prop en prop vol....
Een foto uit begin jaren vijftig, met die ingekorte Bijenkorf zijgevel, vergelijk deze foto maar eens met die van voor de oorlog.
De onderhandelingen over de afbraak tussen de Bijenkorf en de Gemeente Rotterdam zijn nog in volle gang.
Uiteindelijk heeft Rotterdam er, ondanks protesten van veel Rotterdammers, miljoenen voor over om de Bijenkorf zo ver te krijgen dat ze op de hoek van de Van Oldenbarneveltstraat opnieuw beginnen en het oude gebouw, op kosten van de Gemeente Rotterdam, laten afbreken, waarmee in september 1959 wordt begonnen.
Wat dan nog slechts weinigen weten, pas eind jaren zeventig kwam dit in de openbaarheid, is dat de Bijenkorf voor een heel groot gedeelte het beeld van Ossip Zadkine heeft gefinancierd, dat op 16 mei 1953 werd onthuld. Zonder het geld van de Bijenkorf was dit beeld er mogelijk nooit geweest....en dat midden in de onderhandelingen over de afbraak van een wel heel bijzonder gebouw op een historische plek.
