Aan een Rotterdammer vragen: Waarom houd je van Rotterdam? is voor den vrager minstens even pijnlijk als voor den gevraagde. Het is een onbescheiden onderzoek naar iemands diepste gevoelens; de beantwoording is niet zoo gemakkelijk als zij schijnt.

Het is een vraag, welke zou kunnen vergeleken worden met: Waarom houd je van je vrouw? Een vrouw kan voor een man vele deugden hebben, welke hij liefheeft, en misschien nog wel vele ondeugden erbij, maar het past hem. niet de geheimen daarvan te ontsluieren aan een oningewijde; zoo is er maar één antwoord. Omdat ik van haar houd!

Rotterdam heeft vele deugden en vermoedelijk nog meer ondeugden. Een goed Rotterdammer echter, wiens hart fel klopt voor de Maasstad, heeft maar één antwoord op de onbescheidenheid: Waarom houd je van Rotterdam? Omdat ik er van houd!

Voorbeeld ?

Stadhuis

LINK

Postkantoor

LINK
Op den Coolsingel zijn wij Rotterdammers allen buitengemeen trotsch. Daar, aan onzen boulevard, staat het groote stadhuis met zijn representatieve zalen en vertrekken, benevens het hoofdpostkantoor met zijn fraaie centrale hal, naast welke gebouwen zich het nieuwe Beursgebouw zal scharen, en aan de overzijde een keur van etablissementen, waar aangename verpoozing gezocht en gevonden kan worden. Hoe heerlijk is het om, tezamen met een licht tot smalen geneigden Amsterdammer of Hagenaar, tegenover het stadhuis ergens op een terras te zitten en dan zoo eens terloops te vragen:

Apropos, waar staat bij jullie ook weer het stadhuis?
Er is veel vertier; voorbijgangers en... voorbijgangsters, rijverkeer van den meest uiteenloopenden aard, zelfs in Rotterdam ziet men nog wel eens paarden-tractie, advocaatkleurige tramwagens, die zich met sneltrein-vaart verplaatsen en aan iedere halte blijdschap veroorzaken bij de wachtenden door hun komst.

Ieder, die Rotterdam bezoekt, al is het voor slechts enkele uren, moet even aan den Coolsingel gaan zitten. Hij zal zich nimmer vervelen, mede doordat hij de gelegenheid krijgt kennis te maken met de originaliteit van de befaamde Rotterdamsche straatjeugd, voor wie van de café-terrassen een onmiskenbaar sterke aantrekkingskracht uitgaat.
Zij geven hun wenschen en verlangens in duidelijke bewoordingen te kennen en wanneer men daarop niet ingaat, begint het eerst aardig te worden, want dan is de aanleiding tot eenig hoonen geboren en op dit punt moet hun meester nog gevonden worden.

Wij betreurden het eens zeer, dat een Engelschman, met een prachtigen rond-ingedeukten vilthoed op het hoofd, die geen gevolg wenschte te geven aan een dringend verzoek van een knaap om een paar ,,noutjes", niet in staat was mede te genieten van de wraakneming:

Mot je dat doppie dikkels leiche as 't reichent?

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....