Het was in 1927, in November op een Woensdagmiddag, hoe laat weet ik niet meer precies, maar we hadden net thee gedronken.
Pa zei, we gaan verhuizen en weten jullie waar naar toe?
Wij wonen nu in het Westen van Rotterdam, in de Hondiusstraat, maar we gaan nu wonen op het Pijnackerplein in het Noorden van Rotterdam!
Hoe kan dat
Hoe moet dat dan
Maar vertelde Pa, we gaan wonen op een plein en dat was zoo'n mooi plein, met een plantsoen en een muziektent. En dat plein heette Pijnackerplein.
Zaterdag erop gingen we met z'n allen kijken naar ons nieuwe huis, iedereen had natuurlijk van alles te vragen toen we er heen liepen. Ik weet nog dat we stom van verbazing waren, dat plein was zoo groot en het huis was ook zoo groot en mooi en toen moesten we weer terug lopen naar de Hondiusstraat en wij maar vragen en vragen.
Maar Pa bleef erg kalm en tenslotte, toen de vraag kwam, wanneer gaan we dan verhuizen, zei Pa, dat weten nog niet zoo precies, want we moeten een groten wagen hebben, want daar moet alles in, de stoelen en de bedden, de kasten, enfin, noem alles maar op, alles moet mee, ook jullie kleding en al jullie speelgoed. Binnenkort komt er een Mijnheer bij ons om te praten en dan horen we wanneer het zou kunnen !!
Maar onze Opa was net overleden (10 september 1927) en nu gaat Opoe met ons mee verhuizen en zij komt dus bij ons wonen. In het nieuwe huis is ook een mooie kamer voor Opoe.
Vroeger waren er immers geen bejaardenhuizen of verpleeghuizen, dus de regel in die tijd was dat dan de oude Opa of Opoe bij de kinderen in trok. Zoo ging dat en wij vonden dat reuze gezellig, hoor!!
En ja hoor, er kwam een Mijnheer om te praten over de verhuizing. Er zou voor ons een groten wagen komen en voor Opoe een kleinen wagen.
We gingen met 2 paarden voor de wagen gespannen en ook voor Opoe's kar 2 paarden. In Rotterdam werden die paarden "knollen" genoemd, het waren hele sterken paarden. De verhuizing was op 5 December!!
Maar dan is Sinterklaas jarig, zeiden wij, toen we dat hoorden, nou zei Moe dan is het dubbel feest, ook weer opgelost!!
Ik weet nog wel dat het erg koud was en er was toen geen centrale verwarming. Moe vroeg de verhuisman hoe dat nu moest met de kachel en die verhuizer zei, laat U de kachel maar heel zachtjes smoren (dus haast uit).
Het laatst ging de kachel in de wagen en bij het nieuwe huis ging de kachel als eerste naar boven en werd hij meteen aangesloten. Wat houtjes en papiertjes erbij en het werd weer heerlijk warm.
Die 5e December was op een Woensdag, we kregen wel hulp, alles was al gewit en behangen en de vloerbedekking lag er ook al in. Want voor de zondag moest immers alles klaar zijn, want dan brak de Sabbath aan.
Het is allemaal zoo gebeurd, zoals ik het vertel.
We waren allemaal zoo dankbaar en blij dat we zoo'n mooi huis hadden. Ook Opoe voelde zich helemaal thuis!!
We hebben er altijd heerlijk gewoond, en ook daar de oorlog overleefd.
Mijn zusje en ik hadden al snel door dat het veel minder ver lopen was naar de Jonker Fransstraatkerk.........wat een bijdehandjes toch!!
