Nog even terug naar ongeveer 1947.

In de fotokist vond ik nog een vertederende foto van mijn moeder, mijn zus en van mijzelf.

De zaken gingen voorspoedig.
Op zondag gingen we naar het strand te Katwijk, van alles ging mee, kisten vol met spullen en eten.
Iedere zondag mooi weer zal het niet geweest zijn maar als de zon maar even wilde schijnen dan vertrokken we van Gouda naar Katwijk en dan koffie drinken op de boulevard bij het Zwaantje, t.o. de vuurtoren die altijd vol met lieveheersbeestjes zat.

Het was dan ook een complete volksverhuizing en menig vriend of familielid ging mee.
Onderweg werd er dan nog wel eens een koffiestop gehouden.

Het strand was voor de kleintjes een hele dag pret.
Lekker met je schep, zeefje en emmertje in het zand graven samen met mijn neef Kees.

Of het nu door de Katwijkse zon kwam, ikzelf (Tom) groeide op als een voorbeeldig mannetje. Regelmatig werden er foto's gemaakt van het muizebolletje zoals ons dienstmeisje Henny Toen mij noemde.

Hier ben ik dus 2 jaar en zeg nu zelf, dat is toch een prachtig mooi ventje.

De volgende foto is weer 2 jaar later gemaakt en daar ben ik nog steeds van onder de indruk.

Maar dit verhaal gaat niet over mij maar over mijn vader.

De zaken gingen dus goed, maar het meeste geld werd toch op de Rotterdamse markt verdiend.
Elke dag op en neer van Gouda naar Rotterdam en v.v. ging ook in die tijd vervelen maar ook in de papieren lopen.

We gingen in 1954 verhuizen naar Rotterdam-Zuid. Putsebocht 128, telefoon 010-75770.

Dit huis was een voor-tussen-achter huis op de 1e verdieping en op de 3e verdieping was de slaapetage.
Er moest een hoop verbouwd worden en zo werd het voor-tussen-achter een voor die tijd unieke doorzon etage.

De bedrijfswagen maakte plaats voor een luxe auto. Het was een schattig Renaultje 4, als ik er aan terug denk dan zie ik altijd een soort Dinky Toy voor me.
Het was een Renault 4CV, zo een waar je dubbel gevouwen achterin moest zitten. Ze zijn een keer met vier volwassen mensen ermee op vakantie geweest.

Het bleek dat dit niet echt de zaken auto was dus kwam er een grotere, een Ford Anglia.
Het was een schitterende auto, zwart met rode bekleding, de banden voorzien van witte zijvlakken.
Cor was zo verliefd op deze auto en besloot een auto pyjama te laten maken. Daar had hij een adres voor gekregen in Schiedam, daar was een bedrijf waar men dekkleden e.d. kon laten maken dus ook zo'n pyjama.
Hij parkeerde de auto netjes voor de deur en ging naar binnen om het e.e.a. af te spreken. Het straatje waar de auto geparkeerd stond was niet zo breed en terwijl Cor binnen onder het genot van een kopje koffie de zaak zat te bepraten kwam de kolenboer achter uit het straatje in.
De kolenboer zal wel door het kolengruis de Anglia niet hebben zien staan en reed met de achterklep de hele Ford in de kreuk. Gelukkig was alles goed verzekerd en na van de schrik te zijn bekomen werd alles netjes gerepareerd.

De pyjama ging er trouw elke avond overheen en dat scheelde een hoop waswerk.

Met deze limo was het natuurlijk een lust om met vakantie te gaan en samen met hun vrienden, de familie Laanen, gingen ze in 1955 naar het Gardameer.

De nieuwe Ford bleek echter een maandagmorgen product te zijn en na o.a. in Duitsland een nieuwe waterpomp en nog wat dingen te hebben vervangen werd dan toch via de autobaan het Gardameer bereikt.

Aan de wijn zal het niet hebben gelegen, maar de Ford heeft ze ondanks wat tegenslagen weer veilig thuis gebracht.

Rotterdam kreeg weer een markt in het centrum, op 26 augustus 1958 was de opening van de markt op een dinsdag.

Natuurlijk stond Cor Engelfriet ook op deze markt om een graantje mee te pakken van het succes van de Centrummarkt.

Inmiddels had hij zich ook al verdienstelijk gemaakt voor het wel en wee van de marktkoopman en was actief lid van de Centrale Vereniging van Ambulante Handelaren. Dit was een soort van vakbond voor de kooplieden.
Deze vereniging was op allerlei manieren actief. Overleg met de gemeente om marktverordeningen aan te passen, sommige waren soms nog uit de 16e en 17e eeuw.

Maar ook op de manier van recreatie kwam er een verandering. Cor had een hele camping uitrusting gekocht en we gingen kamperen in Brück bij Althenahr.
Met een bungalow tent alleen kom je er niet, er was ook nog een aparte keukentent, want het koken kon natuurlijk niet op een gewoon primusstelletje maar moest op een 4 pits butaangasstelletje.

Na deze vakantie moest er weer hard gewerkt worden want het was in Nederland toch niet zo voorspoedig gegaan als men had dacht.

De B.B. was net voorbij en met B.B.bedoelde men niet een stelletje veteranen die de bevolkingen moesten beschermen maar het was de tijd van de Bestedings Beperking.
Gelukkig bleven de mensen kousen en sokken dragen en zodoende was er toch nog een redelijk inkomen.

Inmiddels voldeed het huis aan de Putsebocht niet meer aan zijn tijd en werd er verhuisd naar een nieuw gebouwde wijk in Rotterdam Zuid.
Het was Zuidwijk, Merxveld 1.

Hiervandaan waren ook de Rotterdamse markten goed bereikbaar en de inmiddels verdwenen markt aan de Maashaven deed het goed aan de Pretorialaan

.

Het was ook een wat kleiner huis aan het Merxveld.
Carla was inmiddels getrouwd (nog vanuit de Putsebocht) en aan een 3 kamer flat had men dus voldoende.

Als spoedig werd hij Opa en vol trots poseerde hij met zijn eerste kleinkind Tanja voor de kachel in de flat aan het Merxveld.

Hij was ook een verwoed sigarenroker en de meeste mensen herkende hem als de man met de sigaar van altijd het zelfde merk.

"wordt vervolgd."

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....