Een e-mail sturen naar Aad? Zijn e-mail adres is aad@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

Nog zoo wat anekdotes...




Liep Aad tegen een boek op waarin deze foto stond.... wel uit 1951, maar Aad herkende er meteen een aantal van. Uit welk boek ?

Van Zorg en Zegen
1901 - 1951
Gedenkboek 1e Chr. HBS
Rotterdam

gaan we op deze en andere pagina's uit voorlezen op onze site

lerarenhbs

College van leraren der Chr. H.B.S. in 1951

Nieuwgierig hoe al die leraren heetten, klik dan even op deze
Reunie HBS link, misschien even zoeken, maar de bovenstaande foto staat er ook in en daaronder....





In één der klasselokalen van de Jonker Fransstraat bevonden zich in een wand twee zorgvuldig dichtgemaakte smalle deuren, die kennelijk samen ééne afsluiting vormden, doch blijkbaar geen kastdeuren waren. Wat daarachter zat viel slechts te bevroeden, maar zekerheid daaromtrent had men niet.
Wij leeraren verdiepten ons daar niet in, wij hadden wel wat anders te doen. Maar jongens, nieuwsgierig als zij zijn, willen van zoo iets haring of kuit hebben.
Ze hebben dan ook net zoolang gepeuterd en gemorreld totdat waar te nemen was wat die myste-rieuse deuren verborgen hielden. En jawel, toen bleek, dat zich daarachter bevond wat het soort deuren reeds deed vermoeden: een bedstee, in gebruik bij het gezin van den conciërge. Tot eer van de ondeugende knapen kan ik er nog bijvertellen dat zij het geheel, zoo goed en zoo kwaad als dat ging, weer in zijn vorigen staat hebben teruggebracht.



Aan de andere ontmoeting lag ten grondslag een voorvalletje op de les uit den eersten tijd van mijn leeraarsloopbaan. Ik was toen nog ongetrouwd.

Ik had het met de leerlingen der 4e klas over de Staten-Generaal en zoo dus ook over het actieve en het passieve kiesrecht, het recht om te kiezen en om gekozen te worden Toen ik een en ander had uitgelegd, vroeg ik als naar gewoonte: begrepen? Waarop één van de meisjes mij verzocht haar het verschil tusschen het actieve en het passieve kiesrecht nog eens even duidelijk te maken.

Ik ben toen vlak voor haar gaan staan en - wijzend op mijzelf - heb ik gezegd: ik heb het actieve kiesrecht, ik mag dus kiezen; maar - en toen wees ik op haar - jij hebt het passieve kiesrecht, jij mag dus gekozen worden. Is 't je duidelijk? Ja, zei ze.

En ze heeft het ook nooit meer vergeten, hetgeen blijkt uit het navolgende:

Jaren daarna ging ik op een ochtend per tram naar mijn kantoor en kwam te zitten schuin tegenover een dame. die mij lachend aankeek. Daar ik mij niet bewust was die dame te kennen, keek ik bescheiden voor mij en ging mijn krantje lezen. Doch een oogenblik later zat zij vlak naast mij en pakte mij bij m'n arm: ,,U is toch m'nheer Bouman, kent U mij niet meer, weet U niet meer van dat actieve en passieve kiesrecht?" Toen ging mij een lichtje op en ik zei: ,,Zoo, was U dat?"
Graag had ik nog verder gepraat, maar daar de tram het Beursplein reeds naderde en ik er daar uit moest, heb ik mij slechts bepaald tot de vraag: En, vertel mij eens, bent U gekozen? Waarop ik vernam dat mijn leerlinge inmiddels vrouw en moeder geworden was.



Toen de Inspecteur van het Middelbaar Onderwijs zijn eerste bezoek aan die school in de Hoveniersstraat kerk wilde brengen, kon hij haar niet vinden. In de onmiddellijke nabijheid er van, op het Alkemadeplein, stond de Gemeentelijke H.B.S., waar de Inspecteur dan maar eerst heen ging. Mijn oudere broer, die leerling op die H.B.S. was, werd door de Directeur uit zijn klas gehaald om de Inspecteur veilig naar onze H.B.S. te loodsen. In deze lokaliteit hebben we één jaar doorgebracht.



Het aantal leerlingen breidde zich in de loop van de cursus nog uit. Het scheen allengs in het land bekend te worden, dat er een Christelijke H.B.S. was opgericht. Zo zagen we op een morgen iemand van het type van een Transvaalse boer, een man met een lange baard en een flambard hoed op, met een opgeschoten jongen de klas binnenkomen. Het bleek iemand te zijn uit Uitheezermeeden, een plaats uit het Noordelijkste gedeelte van ons land dus. die één van zijn zoons kwam aangeven.





Klik hier voor de overige HBS Henegouwerplein verhalen





Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

11 Februari 2003