Op onze site hebben we al veel oorlogsdokumenten, zoals deze van Gerard Martens uit dit verhaal :

Er moesten dekentjes komen en een wiegje en een matrasje voor in de wieg. Afijn ik weet niet meer wat, omdat dit alles geregeld werd door mijn vrouw. Die zorgde voor bonnen en voor de besteding daarvan. Wat dat betreft had ik toch wel een makkie, als ik maar aan het werk bleef. Hier is nog een bonkaart, uitgereikt in 1949

Voor aanstaande moeders waren er ook nog speciale bonkaarten, daar was extra melk en nog enkele dingen meer mee te krijgen. Kijk maar, zoals deze.

Drie jaar later was het heel wat anders we kregen een zoon en toen waren de zware tijden al een beetje voorbij. We konden een kinderwagen van mijn zus overnemen en dat was een gouden koets vergeleken bij onze eerste.Kijk maar eens.

Een foto, die door niemand meer gemaakt kan worden, want op de achtergrond zie je een toren van die mooie Wilhelminakerk, die zo nodig gesloopt moest worden.

En natuurlijk hebben we er ook wat in dit verhaal, we laten er zoo maar een zien :

De stamkaart van Piet Engelfriet

met als adres Pijnackerplein 7b

Maar waar Hanna nu mee komt, dat is heel uniek en was zelfs voor Webmaster Aad onbekend, nog nooit van gehoord....

Het onderwijzend personeel kreeg op school een warme maaltijd, anders hielden ze het niet vol. Vandaar die speciale bonkaarten.

De pap-maaltijden kan ik me nog heel goed herinneren. Je moest de kom ter plekke leegeten, iets mee naar huis nemen was er niet bij, want dan werd het verdeeld onder meer kinderen en dat mocht niet.

Mijn broer en ik mochten daar komen, omdat mijn vader regelmatig op dat Inter Kerkelijk bureau voor Noodvoedselvoorziening (I.K.B. Rotterdam-Zuid) zat om door te geven, welke kinderen uit zijn klas in aanmerking kwamen voor een maaltijd.

De pater vroeg hem op een dag of hij zelf ook kinderen had en toen dat het geval was, konden wij daar pap komen eten. Kinderen van 5 jaar en ouder kregen trouwens brood.

Na de oorlog nam de kerk de verdeling van extra voedsel in handen. Vandaar het roggebrood dat afgehaald kon worden bij de ouderling.

Het I.K.B. heeft na de oorlog een gezellige avond gehouden voor alle mensen die in de voedselverstrekking zaten. De uitnodiging was strikt persoonlijk, dus echtgenotes mochten niet mee komen!

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....