Die Maas toch. Hij komt altijd terug in de verhalen over Rotterdam en als jongens waren we daar vaak te vinden.
Vanuit de Vinkenstraat gingen we op weg. De bekende route Benthuizerstraat, over het Pijnackerplein, door de tweede Pijnackerstraat, naar de Zwart Janstraat en door de Noordmolenstraat over het Noordplein naar de Jonker Fransstraat. Aan het eind van die straat staken we de Goudsesingel over en via de Korte-en Lange Pannekoekstraat, kwamen we bij de Halve Maansteeg, die we doorgingen en we kwamen op de Hoogstraat.
Vandaar gingen we, ik meen door de Hoofdsteeg richting het Witte Huis naar het Bolwerk en we zagen aan onze linkerkant dan ook nog de Vier Leeuwenbrug liggen.

Wilt u meer weten over die brug en de leeuwen, dan raad ik u aan om te kijken op de website de Rotterdammers, daar word je veel wijzer.

Bij het Bolwerk aangekomen gingen we als eerste schuilee spelen onder de brug, zoals wij het noemden. Daar onder de weg, waren veel schuilplaatsen en het was er ook een beetje schemerig, wat de boel op donkere dagen ook ietwat geheimzinnig maakte.
Ging het schuilee spelen vervelen, dan liepen we verder langs de Maas en we kwamen dan ook langs het volgende plekje.

Op de oevers lagen toentertijd stapels boomstammen en sommige stammen waren zo dik, dat ze boven ons uittornden. Er waren ook stapels waar we op konden klimmen. Geen grotere sensatie dan boven op zo'n stapel langs de Maas te kijken.Alleen als de bewaker je in het snotje kreeg, moest je maken, dat je weg kwam.

Soms lag er een sleepboot aan de kant en als we geluk hadden mochten we wel eens aan boord kijken, nou dat was helemaal te gek.
Aan de overkant van de Maas zagen we de Holland-Amerikalijn en er lag altijd wel een boot met die gele pijpen en de groen-wit-groene band.

Als de Statendam er lag met zijn drie pijpen, dan kon de dag niet meer stuk. Voor niet-rotterdammers, pijpen waren de schoorsteenpijpen van de stoomboten.
Verder gingen we. Om de Jachthaven heen en dan kwamen we aan het Park. Ook al zo'n fijne speelplaats. We gingen echter niet langs de houten trappen omhoog, maar het liefst tegen de keien op. Wie het eerst boven was. Boven had je dit mooie uitzicht over de rivier.

Op een dag ging dat omhoog lopen tegen de keien, wat natuurlijk niet mocht, bijna mis. Ik was vlug boven en liep een pad af naar beneden in het Park en daar zag ik ineens een agent aankomen. Op zijn fiets, op volle snelheid. Ik rende het bochtige pad weer omhoog en toen…….Ik keerde rustig om en ging het pad weer af, waar ik natuurlijk die agent tegenkwam. Zijn hoofd omlaag, omdat die heuvel nemen niet zo makkelijk was. En het mooiste komt nog. Vroeg-ie aan me

Waar is die knul heengegaan?
Ik zei,

over het hek naar beneden.
De agent spurtte door.

Toen we allemaal beneden in het Park waren zijn we toch maar gauw aan de andere kant eruit gegaan. Stel je voor, dat die agent toch nog een heldere bui kreeg.
Welke weg naar huis we deze keer genomen hebben, weet ik niet meer, er waren zoveel mogelijkheden en we zijn zo dikwijls langs de Maas wezen spelen…….

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....