De paden op
De straten in.
Dat kan ik wel zeggen van mijn reis naar Rotterdam op Dinsdag 28 Mei.
Niet geheel volgens de weersverwachtingen scheen die morgen de zon volop. Ik moest nog voor eind Mei mijn vrije reis opmaken en ik pakte dus mijn fototoestel, mijn treinkaart en mijn strippenkaart plus het risico een bui regen op mijn hoofd te krijgen en ging welgemoed op stap. Ik had veel plannen om in Rotterdam te gaan doen. Vooral foto's maken.
Alleen...... Ik moest met de trein. Normaal, zullen jullie zeggen. Jawel. Ik heb ook de laatste tijd deze slogan: Geen beter vervoer dan het treinvervoer....als de trein rijdt. En deze morgen had ik voor de zoveelste maal de pech, dat er tussen Eindhoven en Boxtel geen treinen reden, omdat er een ongeluk gebeurd was.
Ik stapte toch maar op en dacht in Eindhoven wel te zien en een plan te maken om dan maar ergens anders naar toe te gaan. Het weer was te mooi en het risico, dat er de nog volgende meidagen zulk mooi weer zou zijn. was te groot. Het begon al, dat de trein uit Venlo ook te laat was, maar daar hoefde ik me niet druk om te maken. De plannen zouden toch veranderd worden.
Aangekomen in Eindhoven deed ik maar niet mijn best om met de menigte mee te lopen, die zich naar de gereedstaande bussen spoedde. Ik ging op mijn gemak naar spoor 6, het spoor waarvan ik oorspronkelijk had moeten vertrekken, daar zou ik wel even op de dienstregeling kijken, waarheen ik verder zou gaan en hoe laat. Tot mijn verbazing stond er een trein klaar, die naar Utrecht zou gaan. De conductrice, die bij de trein stond, werd bestormd met de vraag, rijdt deze trein wel? Zij antwoordde bevestigend en snel zocht ik een plaatsje in de nog niet zo volle trein. Maar dat zou anders worden. Steeds meer mensen kwamen aanlopen en er werd al omgeroepen, dat zij die hingen, stonden of lagen in de eerste klas mochten plaatsnemen. En zowaar we vertrokken.
Hoewel het op sommige stukken heel langzaam ging, kwamen we in Den Bosch aan. Wat daar stond te wachten. Een voetbalstadion vol. Gelukkig stapten er ook een half stadion uit. De trein werd opeens veranderd in een Intercity naar Amsterdam. Er kwamen mensen binnen, die met de bus uit Eindhoven gekomen waren........
Toen ik in Utrecht arriveerde zag ik nog net op het scorebord in de hal, dat er een trein om 11.33 vertrok. En, het was 11.33. En... deze trein vertrok op tijd!!! Nee, ik vloek nooit. Ik kon de trein van 11.49 nemen die, via Alexanderstad, direct naar Rotterdam Centraal ging. Ik zat en bezat mijn ziel in lijdzaamheid. Gelukkig kwam de koffie voorbij, maar de broodjes waren uitverkocht. Ik troostte me maar met, dat zoiets zuinig was.
Zo gebeurde het, dat ik om 12.33 lijn 8 nam om naar het Noorden te gaan en in de Zaagmolenstraat, op de hoek van het Zwaanshals, uit te stappen. Hoewel ik eigenlijk een stukje terug had moeten lopen naar de Vletstraat om bij de Ooievaarstraat te komen, die ik persé wilde fotograferen vanwege mijn verhaal over Mijn Rotterdam, ging ik toch maar het Zwaanshals in, waar het erg bedrijvig was. Ik kwam bij een zijstraat en las op het straatnaambordje Witte Zwaanhof!?!? Nooit van gehoord. Ik herinnerde mij alleen, dat op die plek vroeger de patatzaak van Van der Sanden was geweest. Mooi dacht ik dan ga ik hierin en zal dan wel in de Vletstraat uitkomen. Ja ik ben altijd wel goochem geweest.
Een stukje verder moest ik linksaf en weer wat linksaf en ik kwam uit in het.... Zwaanshals Het was echt een hofje. Maar er was geen groen te vinden. Iets wat je in een hof wel verwacht. Ik nam ook maar geen foto. Nee voor iets, dat nog niet zo oud was zag het er niet vrolijk uit.
Ik wilde eigenlijk voor Aad de kerk in de Snellemanstraat fotograferen, maar ook die was foetsie. Dan maar via de Wiekstraat en Vletstraat naar de Ooievaarstraat en zie hier is hij.
Door de Ooievaarstraat ben ik naar de Jacob Catsstraat gegaan en op de hoek van de Wiekstraat heb ik deze foto genomen. Precies op dezelfde plek waar de foto is genomen, die in mijn verhaal Toch nog wat meer over het Oude Noorden staat.
En passant maakte ik ook een plaatje van de Kromme Wiekstraat, die nu niet versierd was.
Verder ging ik in de richting van de Zwartjanstraat. Ik kreeg ineens het idee om de kerk in de Jacob Catsstraat te fotograferen om dezelfde reden, die ik hiervoor al aangeduid heb. Maar niks! Noppes! Ook deze mooie kerk is van de aardbodem verdwenen. Voor ik echter bij mijn doel was, heb ik eerst nog een blik in de Jensiusstraat geslagen. Je weet waar eens de gaarkeuken gevestigd was.
Gelukkig gaf de Zwartjanstraat een wat vrolijker aanblik.
En, toen ik mij omdraaide, ook de Noordmolenstraat.
Vanaf dat punt was ik niet meer te houden en ik ging wat straten fotograferen, alleen om te laten zien, hoe ze er nu, Anno 2002 uitzagen. Ik begon met de Eerste Pijnackerstraat
Let vooral op het nog steeds bewaarde mooie geveltje rechts.
Vanaf deze hoek is het niet ver naar de Tweede Pijnackerstraat. Maar eerst gun ik jullie nog een blik in de Burgemeester Roosstraat.
De volgende foto is een gedeelte van de Tweede Pijnackerstraat met een heel bekende muziektent. De container, die je rechts ziet, was er één van de vele in deze buurt. Ik sta op de hoek van de Gerard Scholtenstraat en links om de hoek van het plein.... Juist daar heeft Alie gewoond.
Ik loop straatje in en straatje uit en kom dan terecht in de Derde Pijnackerstraat. Zowaar de bibliotheek en de school staan er nog! Hoe oud zullen die twee nu wel zijn? Op die kleuterschool ben ik nog even geweest. En Alie heeft er ook zo haar herinneringen aan.
Vanaf die plaats ging ik op weg naar één van de doelen van me, naar de Bergstraat. Ik sloeg de Zegwaardstraat in en aan het eind hiervan linksaf, stond ik waar ik wezen moest. Het Huis van Bewaring.
Hier werden de Polletjes Piekhaar. de Boefjes en nog meer wetsovertreders naar binnen gevoerd. Dit is ook de plaats waar Schele Koba haar dramatisch lied stond te zingen volgens het boek Mijn Rotterdam. Lees daarvoor mijn verhaal Mijn Rotterdam 2.
De volgende foto is ook de Bergstraat. De straat komt op de Noordsingel uit en op de hoek was het Notarieel Archief gevestigd.
En daar stond ik dan weer eens op de Noordsingel. En mooi nu de zon scheen!!!! Links een eindje verderop het Gerechtgebouw en rechts de spuitende fontein met in de verte het houten bruggetje. Ik stond te genotteren.
Maar toen begon er iets mee te spreken. Mijn leeftijd. Mijn onderdanen in de vorm van mijn benen zeiden, als je nu niet snel ergens gaat zitten, gaan we staken. Ik zag verderop een bankje, waarop een grijze, wat oudere man, een sjekkie zat te draaien. Maar toen begon mijn maag. Als je niet gauw zorgt, dat er wat binnen komt, gooi ik me in de krampen. En mijn keel. Wou je me helemaal laten uitdrogen?
Alleen mijn hart. Dat klopte. Dat ging open voor mijn mooie Rotterdam. Maar toen ik het hart op mijn tong wilde nemen, kreeg ik van mijn tong te horen. Ben je nou helemaal, ik lijk wel een leren lap en ik kan er niks anders op hebben dan vocht. Kan me niet schelen wat.
Ik ging dus in overleg met mijn onderdanen en ik kreeg de toestemming om naar de Bergweg te lopen en daar de eerste de beste tram te nemen naar de stad. En als die tram nog niet komt, in het hokje gaan zitten en niet stoer blijven staan. Mijn trouwe onderdanen sleepte me dus naar de tramhalte. Met lijn 4 ging ik toen naar het Weena en daar stapte ik uit om door de Lijnbaan te gaan om me daar ergens te laven, te ledigen, en weer te vullen.
Omdat ik bang was, dat de treinen nog niet normaal zouden lopen, rijden bedoel ik, ging ik een half uur eerder dan gepland naar het station. Met de Metro natuurlijk, wat hogelijk door mijn onderdanen gewaardeerd werd.
De treinreis liep zowaar, zoals hij moest lopen. Op tijd en lekker rustig. Nou rustig. Ik was neergevallen op de eerste de beste plaats in zo'n Belgisch treinstel en daar kreeg ik nog een gratis cakewalk. Geloof me op de kermis zou deze attractie niet misstaan hebben. We werden naar alle kanten heen en weer geslingerd en de mensen, die probeerden een beetje te slapen, rolden met hun hoofden alle kanten op.Een komisch gezicht, maar ik was blij, dat ik Eindhoven was en over kon stappen op de stoptrein naar Brouwhuis.
Al met al. Toch een welbestede dag.
