Boekie leze?
Meheer. Ikke affronteer u tog nie assik un stukkie vaddit bankie in buslag neem? Krijg nouw ut heenenweer. Ik kannu We zatte allus saame op dit bankie. Toe zattu geen boekie te leze. Zouwik nie kenne meddit mooje weer. Ikke mag tog wel je zegge hè? Dattis un boel gezelligur. Datje dâ ken. Mettit warreme weer un boekie vabbinne zitte bekijke. Hebbie in de kijker gehat, hoe moojut parruk duruitzie? Hebbie dur un plaatje van. Nee tog?
Dattisut helegaar. Hoeneer hebbie daggemaak. Vorugge keer. Nouw opput oogeblik issut nog meer moojer. Motje nie in je boekie koekeloere. Waseggie? Allus op zun tijd. Zee me vrouw ook en gong lekkur pitte. Assik je soms stoor mettut leze, je zeggut maar hoor. Houw ik zoow mun bijtspijkers oppulkaar. Oow je hout wel van un tikkultje ouwehoere. Wâ leesie? Gedichte? Zoooow je bennun kultereel. Puure pooweezie. Nouw dar bennik stil van. Watte? Daggebeur niefeel. Nee nouw motje effe hoohouwe, Ik gaan vroeg nabed en ikke staan weer vroeg op en in die korrete tijd dattik wakke ben, maggik toch wel effe me bakkes ope doen hè? Oow, je woume mar effe op de kas jaage. Nouw dâ hebbiedan vor mekander gekrege. Mar nouw weer gewoon doen hè? Dan doene me al gek genog.
Je ben andurs ver vâje bed. Je komp tog uitut oliekonteland. Nee? Waavandaandan? Vande kattemeppurs. Heette ze dar zo. Nee, dâ weettik. Jij komp hiervandaan. Un egte rotturdamse stoepescheiter. Ja, hoeze daran komme hebbik ook geen savie van. Zo hatje vroeger de overmaasse eigeheimers. Tegeswoordig gebruike we die scheltnaame niemeer zoow dikkels. Weetje hoeze ons nouw weer noeme? Nee? Fertuinjaagers! Wattis nieso mooi? Ut legteran hoeje ut bekijk, Jaageme op Fertuin of jaageme op fertuin? Môje effe over peinze hè. Je hep gullijk veel te mooi weer om te poolietieke. Ikke bennie zoon pooweezieleezur. mun ouwe hep me vroegur diggedichie geleert
Adam en Eva die zatte oppun stoeppie,
Adam zee wâ stinkut hier
en Eva lietun poepie.
En dakonnie lache, dattut snot uit zun neusgaate kwam. Dâ wouwik me kleinzoon ook leere, mar ik kreeg de kous omme kop Me dogter wazzal gewaarschouwt dor me vrouw. Ikke kreeg weerun pedagoogiese opdonder en dur werme gevraagt oftur un moertje los was onder me luifel. Peedegoogie! Me reet! Wattun lol hattie ouwe vamme ennik konnut nie genoeg hoore. Bennik dur slegtur vâ geworre? Nee tog? Nie soms? Toe gonge ze doordramme, mar ik zee, lul maar tege me kont me kop doe zeer. Nee daggemiezemous dâ kannik nie hebbe. Ennuh weetje hij kannut tog wel. Hoe? Ja hee, maakkut nouw, dassut geheim van de smit. Kèje ook Jannenpiet zatte saame in ut riet?. Ja? Ook aan je kindurre en kleinkindurre vertoond? Wattun ooge zette ze op, asse die opgeplakte stukkies papier niemeer zagge hè. Zo gaatut. Jannenpiet zatte saame in ut riet. Weg was Jan weg was Piet. Daaris Jan. Daaris Piet. Dan hadde we op onze wijsvingurs stukkies papier geplak en dammè, weg was Jan, kwamme je vingurs zondur papierretje op taafel. Gille doet die kleine nouw nog dan vâdde lol. Ut zal welnie peedegogies zijn, maarut blijf leuk. Je lees helegaar nie. Oow. Hebbie nog wâ vor in de trein. Jammer ik hâ wel wat kulterees wille hoore. Nou bennik alleen bang, dattut mooie weer foetsie is. Kijk daaris! Nouw dur komp me un schip mè zuure appele an! Laateme maar make damme wegbenne.
Ikke zieje nogwellis. Of nie? Ja toch? Bezjoer dan en houw je haaks!
