Een zeer gewaardeerde bijdrage van Gerrie van der Laan

Heb je een vraag of opmerking voor Gerrie van der Laan, stuur dan Aad, de webmaster, een email: aad@engelfriet.net

Op onze site kun je meer vinden over de in dit verhaal genoemde namen en aspekten, gebruik daarvoor onze zoekmachine:

Klik hier als je wilt zoeken via Aad's Freefind search engine, vul in het venster jouw woord in, bijvoorbeeld Rotterdam en klik op ENTER

---

Snelverkeer, beschreven door Ch.A. Cocheret

Wanneer het geluk door ons leven parelt, tobben we zelden over de vraag, waarmede we het verdiend hebben, doch de onspoed komt ons voor als de redeloze wraakzucht van het noodlot. Niemand ontkomt aan de beproevingen, die het genadeloze leven voor ons bewaart, en zo moest ik van het beginpunt van lijn 9 naar het einde van diezelfde trambaan. Ik was nog blijmoedig en van middelbare leeftijd, toen ik op het Aelbrechtsplein de hysterisch-gele wagen verbeidde, die met enkele argeloze medereizigers en mij de lange weg naar de Lange Hilleweg zou afleggen. Wij wachtten weer schaapachtig gelaten. Wij wachtten daarna oprecht wachtensmoe. Wij wachtten vervolgens met ongetemperde ergernis. Wij wachtten tenslotte met binnensmonds knetterende woorden, die ik mij met schaamrode kaken herinner, maar wij voelden ons ouder worden, ziet u, hetgeen een heel akelig gevoel is. Wél kwam de nacht en de morgen daarna, maar niet de tram, en als goede, zij het toen bitse, ingezetenen gaven wij het wachten niet op. Een Rotterdammer is een wachter, naast een rood paaltje. En ik zweer u, dat er toch een wagen van lijn 9 gekomen is, al wilt u mij van ophakkerij betichten.

Onze eenparige zucht schalde als een trompetstoot. Wij wisten, dat we zouden trammen en dat we niet vergeefs geleefd hadden. Wij vertrekken zelfs. Wij rijden. Vlot. Beukelsweg, Beukelsdijk. Bij iedere halte komen er gemelijke lieden binnen, wier woedewoelingen zich allengs kalmeren. Er doen zich enkele kleine belemmeringen voor, maar wij glijden gestadig vooruit en zouden monter zijn, als niet de honger ons kwelde. Ik ben intussen ongerust geworden over een juffrouw met een imitatiepanterhuid om. Zij geeft tekenen van verstandsverbijstering. Nu zegt zij tegen haar buur: "'k kannie hellepe' maar 'k vin die nieuwe tremme wel ech'!"

Hoek Henegouwerlaan. Een halsstarrig straatplaveier veroorzaakt langdurige stagnatie. Ik strijk nadenkend onder mijn kin en voel, dat ik welhaast weer een scheermes behoef. Hoek Middellandstraat. Wij bunkeren de helft der bewoners van het Tehuis voor Ouden van Dagen, hetgeen zielig is en langdradig. Ik heb inmiddels een baard gekregen. Model Henri quatre. Het schoolkind links blijkt een dametje te zijn geworden. Middellandstraat. Wij staan. Wegens verkeersstagnatie. Een jonge vrouw zucht schichtig, en niet zonder reden: "was ik maar bij de Kraamzaal uitgestapt!" De oude heer, die mijn reisgenoot is sinds het Aelbrechtsplein, lijdt aan verval van krachten. Hoek Westersingel. De eerste verkeersagent laat ons natuurlijk niet verkeren. Wij staan. Hoek Kruisstraat. De gemeentevuilniskar is te breed. Wij staan. Vuilnisman en conducteur wikkelen zich in een verkeerstechnisch en juridisch debat. Hoek Coolsingel. Wij zitten vast. In een prop auto's. Vijf meter verder is de halte. De bestuurder is inmiddels gerechtigd tot het toucheren van zijn ouderdomsrente en begeeft zich naar 't Postkantoor. Wij rijden. Wij staan. In zicht van de halte Ziekenhuis. De Van Oldenbarneveltstraat wordt leeg gegutst. Wij slaan leeftocht in. Wij rijden. Wij staan. Wij eten. Wij kronkelen langzaam door een boel bochtigheid waar niemand moet wezen. De controleur komt. Telt een passagier te veel. Hé, er is een knaapje zonder kaartje. Behoort bij de dame, die alléén is ingestapt en bij de Kraamzaal ontijdig had willen uitstappen. Toch komt het overeen uit - ik bedoel van dat kaartje - want de grijsaard is overleden.

En we zijn pas bij Gerzon. Drie maanden later komt het nauw van de Posthoornsteeg in zicht. De zuigeling in de bijwagen is leerplichtig en mijn baard aardig grijs geworden. Iemand, die als baby in de Posthoornstraat kwam, op de arm van zijn sindsdien aan ouderdomszwakte overleden ma, is verloofd met het schoolkind van de Beukelsweg. En we rijden. Hard achter een handwagen aan. Rederijstraat. De conducteur heeft op hoge leeftijd de laatste adem uitgeblazen. Voor gezamenlijke rekening plaatsen we een advertentie in de Tramkrant, die nu nog interessanter is geworden. Boompjes. Er komt een nieuwe conducteur. Een jonge met illusies. Hij hoopt nog voor zijn dood de Lange Hilleweg te zien. Dat heb je van die jeugdige kwasten.

Voor wij de bruggen overgaan, waar je vanzelf hè? niet zo kunt opschieten, schrijf ik een brief aan mijn gade. Bij ontvangst is zij, die zich weduwe waande, sinds geruime tijd hertrouwd. Mijn kleren zijn uit de mode op het Stieltjesplein. Ik zit voor gek op één der vier stilletjes in het tramalkoofje. Wij rijden. Wij staan. Als ik ook wil gaan staan, struikel ik over mijn baard. De juffrouw met pantervel is stapelgek. De stakker. Zij zegt: "Me zelle' d'r wel gauw zijn!" Wij rijden. Ik doe een dut van zeven kwartier, en word wakker van iemand die zegt: "Er komt een nieuwe tramdirectie!" ik slaak een donderend Hiep hiep hoera! Nee, nee, die juichtoon gold de Lange Hilleweg, die wij met geweldige snelheid opsnorren. Als ik nu de bus neem naar Crooswijk, kom ik misschien op tijd.

---

Een zeer gewaardeerde bijdrage van Gerrie van der Laan

Heb je een vraag of opmerking voor Gerrie van der Laan, stuur dan Aad, de webmaster, een email: aad@engelfriet.net

Op onze site kun je nog meer verhalen vinden van haar, gebruik daarvoor onze zoekmachine:

Klik hier als je wilt zoeken via Aad's Freefind search engine, vul in het venster jouw woord in, bijvoorbeeld Gerrie van der Laan en klik op ENTER

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....